Recenzja The Call. Wezwanie - Peadar O'guilin

Tytuł: The Call. Wezwanie
Tytuł oryginału: The Call
Autor: Peadar O'Guilin
Wydawnictwo: Czwarta Strona
Data wydania: 4 kwiecień 2017
Liczba stron: 352

  Dzień w dzień, nastolatkowie zamieszkujący Irlandię są masowo porywani, by doświadczyć 3 minuty i 4 sekundy w Szaroziemiu - świecie wyblakłym i bezbarwnym, w którym mieszkają groźni i brutalni Sidhé oraz ich stwory. Sidhé to lud, który dawno temu zamieszkiwał Irlandię, gdy jednak Irlandczycy za pomocą traktatu, zesłali ich z ukochanej ziemi, która zdobyła u nich przydomek krainy tysiąca barw do Szaroziemia, postanowili się zemścić. Za pomocą czarów wzywają nastolatków do ponurej krainy, w której polują na nich, by po schwytaniu brutalnie torturować, a na koniec odbierać im życie. Dlatego powstają szkoły przetrwania, w których młodzi obywatele uczą się walki, jak i rożnych przydatnych tajników, które mają za zadanie ocalić ich od śmierci. 

   Nessa jest kaleką, przez co nie może biegać, co równa się ze śmiercią podczas wezwania. Dziewczyna pomimo problemu, jest zdeterminowana, dlatego postanawia walczyć z Sidhé jak i przeżyć. Dziewczyna oprócz problemu tyczącego się przyszłości ma również problemy z bandą rówieśników, którzy ją prześladują. Czy Nessie uda się uciec nie tylko Sidhé, ale i jej prześladowcom?

„- Zamierzam przeżyć - mówi. I nikt mi w tym nie przeszkodzi.Wierzy w każde wypowiedziane słowo.”

  O tej pozycji słyszałam dużo negatywnych jak i pozytywnych opinii, z tej przyczyny ustaliłam, iż sama muszę się zapoznać z książką, aby się przekonać co wzbudza takie kontrowersje. Przeczytałam tę książkę w cztery dni i wcale nie jest ona taka zła czy straszna jak część osób mówi, lecz wiemy przecież, iż o gustach się nie dyskutuje.

 Pozycja ta opowiada o Nessie, kalece, która prawdopodobnie zginie podczas wezwania. Jest to zdeterminowana, spokojna, mądra i opanowana dziewczyna, która codziennie sobie wmawia, że przetrwa spotkanie z Sidhé. Może i jej nie pokochałam, ale mimo tego trochę się do niej przywiązałam. Zdecydowanie bardziej do gustu przypadła mi postać śmiałej, zadziornej, szukającej problemów Megan czyli najlepsza przyjaciółka Nessy.

„Ale tam, gdzie żyjesz, pośród nieustannego piękna, każdy, kto docenia cierpienie, musi udawać coś dokładnie przeciwnego, nawet przed samym sobą.”

 Książka jest ponura i brutalna, bohaterowie tylko czekają na swoją kolej, przez co panujący nastrój jest przygnębiający. Świat, który wykreował autor, przesiąka tajemniczością, mrokiem i rozpaczą, a tyczy się to nie tylko świata Sidhów, ale poniekąd świata ludzi. Nigdy jeszcze się z czymś takim nie spotkałam. Nie wiem co miał w głowie pan O’ Guilin, ale momentami książka wydawała mi się przerażająca. Pozycja ta ma w sobie coś oryginalnego, a zarazem strasznego, co czyni ją naprawdę intrygującą.

„Gdybyście wy, złodzieje, słuchali nas! Gdybyście słuchali naszego płaczu w tej krainie pozbawionej barw. Ale przez cały czas nasze światy coraz bardziej się do siebie zbliżają! I wkrótce nastanie u was król i uchyli ten okrutny traktat, który skazał nas na pobyt tutaj.”

   Może i nie są to Igrzyska Śmierci, Więzień Labiryntu czy Niezgodna, pomimo tego książka jest warta uwagi. Jedyną rzeczą w tej powieści, która nie przypadła mi do gustu, był sposób w jaki pisał autor, co nie oznacza, że wam jego styl nie może się spodobać.

Ocena: 4/5

★★★★

Za egzemplarz do recenzji serdecznie dziękuję wydawnictwu Czwarta Strona

A wy macie zamiar sięgnąć po ten tytuł?
A może czytaliście ;) Podzielcie się ze mną opiniami w komentarzach :D